Psssttt… Vertrouwelijk

‘Vertrouwelijk’ bevat als kernwoord ‘trouw’. De Dikke Van Dale schrijft hierover: ‘Voorschriften opvolgen, zonder dat er iets aan ontbreekt’. Loyaliteit en betrouwbaarheid zijn aan ‘vertrouwelijkheid’ nauw verbonden. 

Vertrouwelijkheid tussen personen onderling en/of met partijen impliceert een vooraf overeengekomen wilsovereenstemming inzake de voornoemde voorschriften. Die kunnen dus – desgewenst – en met redenen omkleed, voorafgaand aan ‘iets’ worden overeengekomen.

In mijn vak als waarheidsvinder spreken we voorafgaand aan een opdracht met een opdrachtgever doorgaans ook vertrouwelijkheid af. Dat kan helpen voorkomen dat kwetsbare gegevens inzake slachtoffers van integriteitsschendingen onverhoopt op de spreekwoordelijke straat komen te liggen.

Ook kan vanuit dat perspectief – en wij noemen dat de regels van zorg – worden afgesproken om een gevoelig onderzoeksrapport te anonimiseren voor wat betreft de beschreven spelers in de gelegde ‘waarheidspuzzel’. Persoonsnamen worden dan bijvoorbeeld niet voluit geschreven, maar afgekort tot bijvoorbeeld R.H., wonende te A.

Voor de laatste keer en bij wijze van persoonlijke closure, maak ik een sprongetje naar het eerder beschreven ‘drama in 13 delen’ inzake narcisme. Dat was ik eigenlijk niet van plan om nog te doen, omdat ik er een dikke punt achter wil zetten en bovendien meer zin heb in het schrijven van plezierige, lerende en opbouwende artikelen.

Maar afgelopen week ontving ik inzake die kwestie, zoals aangestipt in m’n artikel over de schilder en z’n eigen huis, een ellenlange mailwisseling aangeboden. Als profiler is het interessant om naast zulke personen zelf, ook de geschriften van geestesgestoorden – zoals narcisten, psychopaten en seriemoordenaars – te beschouwen. Ik heb dus enerzijds met die bril op deze mailwisselingen gelezen. Anderzijds dienen de verzamelde berichten als bewijs in een mogelijke aangifte. En dat zijn we zeker van plan wanneer de diskwalificerende en schadelijke berichten aan ons adres en dat van anderen niet heel rap stoppen.

De hoofdpersoon uit het ‘drama’ probeert namelijk met man met macht (en in haar geval nu zonder), haar ex-partner terug te lokken in haar spinnenweb. Volgens haar zijn wij debet aan zijn vlucht. Werkelijk niets gaat een narciste zoals dit exemplaar te ver. Hoe ziekelijk ver dat is werd ons opnieuw pijnlijk duidelijk. Vandaar deze laatste digitale pennenstreken inzake dit specifieke thema.

Waarom ik er nu toch nog tijd aan besteed om hierover een artikeltje te dichten? Nou, dat zal ik je vertellen.

Ze schreef namelijk – tussen alle lelijke kwalificaties aan haar ex-partner door – dat ze de hond zou laten inslapen. Dat kan natuurlijk nodig zijn als een dier bijvoorbeeld ernstig ziek is. Of – in haar geval – om medelijden aan zijn kant op te wekken. Maar het gaat in haar geval véél verder dan dat. En als het dan gaat om dierenleed, nou, dan zijn wat mij betreft de rapen overgaar!

Want niet dat dit dier ernstig ziek was bij leven. Beslist niet. Het beestje was al wel op leeftijd, maar behoorlijk kranig. Hij kreeg alleen nauwelijks aandacht en al helemaal geen liefde de laatste jaren. Dag in dag uit werd hij door haar – letterlijk en figuurlijk – aan een lijntje gehouden bij de voordeur, in weer en wind. Af en toe mocht hij even zijn pootjes strekken tijdens een gehaast rondje door de buurt. De hond voortslepend, om zo gauw mogelijk weer terug op haar fort te zijn. Het arme dier plaste en poepte van stress en ellende dagelijks de hele benedenverdieping onder. Dat gedrag lag volgens haar beslist niet aan verwaarlozing van het dier door haar en haar kind, de feitelijke eigenaar van deze hond. Hij bekommerde zich al jaren nauwelijks om het dier. Tekenend voor de onderlinge band: kindlief is onlangs het huis uitgegaan, alleen zonder zijn huisdier mee te nemen. Hij wilde liever een katje, want dat geeft minder gedoe…

Letterlijk schreef ze haar ex over de door haar voorgenomen hondeneuthanasie: ‘Maar dat was ik sowiezo van plan in deze vakantie om voor ons het leven relaxter te maken. Ik was er ook klaar mee.’ Kennelijk dacht ze hem met een stront- en pis vrij huis te plezieren en terug te krijgen. Alsof ze voor hem en om hun relatie te redden deze zieke daad ging plegen.

Iemand die dieren martelt en ook nog eens wil laten doden onder valse voorwendselen is levensgevaarlijk te noemen. Narcisme en psychopathie gaan hier hand in hand.

Of het dier nog leeft laat zich voor ons alleen maar raden. Haar bericht kan ook zomaar weer een ziekelijk ‘lokkertje’ zijn. Zij die nog in haar ban zijn momenteel kunnen dit eenvoudig verifiëren. Ik zou zeggen: doe dat en trek daar je lering uit: ‘Run Forrest, run!’ 

Voor de lezer is het van belang te weten dat haar ex-partner, sinds hij haar spinnenweb is ontvlucht, de communicatie met haar grotendeels had afgesloten, doelend op Whatsapp, Facebook, etc. E-mail was het enige kanaal waarop hij voor haar nog bereikbaar was deze afgelopen maand. In mijn artikel schreef ik al dat de hoofdpersoon haar slachtoffers niet alleen psychisch chanteert en manipuleert, stalken is ook een grote hobby van haar. Al jaren. Alleen, ze weet niet waar haar ex zich nu voor haar verstopt heeft, dus dat maakt haar razend. Ze bestookt hem en anderen daarom dagelijks om daarachter te komen.

De vele e-mails, die soms meerdere keren per dag zijn verstuurd door haar, zijn fantastisch materiaal voor psychologen en andere gedragsdeskundigen. Het patroon van narcisme, ‘nice or victim’, is er haarfijn uit af te leiden. De ene keer vriendelijk en medelevend en met een ongemeend excuus voor haar boosheid. Vlot opgevolgd door de namen van de veroorzakers van haar buien. Oorzaken noemend die altijd buiten haarzelf liggen. Dan opeens weer woedend en scheldend, eisend en dreigend.

Haar berichten lijken op recepten van een heks. ‘Men neme een kannetje vol lijmende woorden, voegen daaraan toe een snufje manipulatie, een eetlepel pijn en een paar druppels toxische leugens en zo – hokus pokus – houd ik het slachtoffer van mijn dromen in mijn ban’. Haar gedrag en daaruit ontsproten schrijfsels, zijn als een aanwakkerende storm op zee, hoge en lage golven, vlot afgewisseld en eindigend in een vloedgolf

Terug naar het thema vertrouwelijkheid

De eerste mails die zij hem deze maand schreef bevatten nog de volledige namen en lelijke kwalificaties – zoals ‘trut’, ‘kutwijf’ en ‘slappe zak’ aan hem en anderen hun adres. Maar sinds ze weet dat aangifte dreigt, lijkt ze te proberen om zichzelf een beetje in de hand te houden.

Met ingefluisterde ‘wijsheden’ van anderen, kort ze nu de namen in haar e-mails aan haar ex-lief af. Er is een ‘A’. Ik ben ‘N’. Maar er zijn ook drie dames wiens voornaam exact gelijk is en die beginnen met de letter ‘M’. Kortom, haar dagelijks verstrekte ‘woordenbrij’ lezende wordt de boodschap die ze haar ex tracht te vertellen er niet makkelijker leesbaar op. Dat komt mede doordat – vanuit haar optiek bezien – de ‘tegenpartij’, die haar grillen intussen door heeft, groeit. Daardoor volgen steeds meer dubbel gebruikte letters in haar berichten. ‘Ik zag M. laatst lopen bij de brug en ze deed net alsof ze mij niet zag’. De oplettende lezer denkt inmiddels: ‘Wie van de drie?’, maar was het maar een spelletje…

Haar laatste e-mails – voordat recentelijk ook dit kanaal door haar ex werd geblokkeerd – bevatten nog een tweede nieuw verworven ‘wijsheid’. Daarin schrijft ze: ‘Deze mail is vertrouwelijk’.  Werkelijk geen leugen of pressiemiddel ontbreekt aan de inhoud van haar eigen e-mails. Maar een narciste denkt – zoals het een super egoïst betaamt – dat zij ondanks al die smaad en lasterlijke berichten aan anderen, ook nog eens eenzijdig de vertrouwelijkheid af kan dwingen.

Mijn maat de wijze uil zei deze week:  ‘Maar goed dat ze niet is uitgerust met een ‘snel snappertje’, want een intelligente narciste is pas écht gevaarlijk.’ 

Een op basis van wilsovereenstemming overeengekomen vertrouwelijkheid, met gegronde redenen daarvoor, is een groot goed. Dat dwing je niet eenzijdig, naderhand en na zelf veroorzaakte ellende en integriteitsschendingen af.

Nicole den Hartigh heeft een reeks publicaties op haar naam staan en schrijft regelmatig blogs over onderwerpen die haar bezighouden. Zo schrijft ze als gastredacteur voor de website Nextens.